Wennen
– zaterdag 4 april 2020 –
Inmiddels zijn we drie volle weken in ‘confinement’. Dat was wennen. We zijn in een min of meer vreemd huis en hebben weinig eigen spullen bij ons, wat ons beperkt in onze bezigheden. Na de eerste twee weken concludeerden we dat er van veel voorgenomen activiteiten te weinig terechtkwam. We spraken een tijd af om op te staan, Frans te leren, oefeningen te doen, verhalen te schrijven en meer. Helaas ontbrak het ons geregeld aan de discipline om ons aan die afspraken te houden. De telefoon en de laptop zijn verslavende apparaten die ons lang aan zich gekluisterd hielden en ook het gebrek aan verplichtingen is iets waarmee ik lastig kan omgaan. Mijn drukke leven met de winkel die toch zeker vijftig uur per week opslokte, de kinderen en kleinkinderen, mijn vader, de tuin en niet te vergeten Martijn en zijn talrijke familieleden… Jarenlang was ik een bezige bij en nu is mijn agenda leeg. Maar vergis je niet: ik mis de drukte geen moment en ben gelukkig met ons nieuwe leven.
De eerste zes weken hier waren we vooral druk met het zoeken naar een huis. Nu dat vanwege het verbod om je zonder toegestane reden te verplaatsen niet meer kan, moeten we een nieuw evenwicht vinden. We hebben inmiddels een ritme gevonden waarin we actiever zijn en dat geeft meer voldoening.
Kort gezegd houden we ons nu bezig met een paar keer per dag lichamelijke oefeningen. Ik doe mee met “Nederland in beweging”. Martijn doet oefeningen voor zijn rug en verder natuurlijk de wandelingen met de hond. Dan de Franse taal oefenen. We lezen hardop artikelen uit de krant en proberen deze helemaal te begrijpen. Martijn doet een cursus “Babbel”, ik een oude LOI cursus “Le français aujourd’hui”, en beiden hebben een app op de telefoon “Franszelfsprekend”. Die laatste geeft elke dag vier multiple choice vragen op drie verschillende niveaus. We spreken momenteel weinig Fransen, dus in de praktijk kunnen we weinig oefenen. Via Facebook heb ik een kleine cursus Franse cultuur gevolgd. Ook wel wat van opgestoken. We kregen van onze gastheer drie boeken van Ludique le Vert. Heerlijke, hilarische boeken van een Nederlander die hier in de buurt woont. Die waren zo uit. Verder een uurtje per dag websites afstruinen. Zijn er nog leuke huizen te koop gekomen? Onze lijst “te bekijken huizen” groeit en groeit.
Nu het zulk prachtig weer is, zijn we veel buiten. De tuin ligt dan wel aan een weg, maar er komt normaal maar tien keer per dag een auto langs en nu nog veel minder. De boodschappen doen we ongeveer één keer in de vijf dagen. Het is heerlijk om de tien kilometer in een slakkengangetje af te leggen naar Terrasson Lavilledieu, het stadje waar de winkels zijn. Eerst naar de bakker waar we meestal een paar ‘pains de campagne’ kopen. Daarnaast is een enorme groente- en fruitzaak waar ik twee of drie dozen vol verzamel. Daarna is de supermarkt aan de beurt voor de zuivel en andere zaken. Stiekem rijden we soms via een omweg naar huis om de rit door dit prachtige land wat te rekken. De bomen worden groener en groener. Bermen vol bloemen.
De namen van veel steden en dorpen eindigen op –ac. Ook ‘onze’ gemeente Perpezac-le-Blanc. Verder tientallen andere dorpen: Villac, Peyrignac, Brignac, Cublac, Pazayac, Juillac, Allassac, Montignac, Voutezac, Orgnac, Savignac, Salagnac, Segonzac en zo meer. Het schijnt dat het te maken heeft met de oude benaming “huis van” of “dorp van”. Bijgaand kaartje geeft een beeld van hoeveel dorpen er op –ac eindigen.
Helaas geen spannende avonturen, maar een beetje saai verhaal dit keer. We moeten de ezels maar weer eens uit de wei jagen.
Marianne
