Zondagswandeling XXL
– zondag 23 februari 2020 –
Het is zondagochtend. De hond ligt op het terras bij te komen van zijn ochtendwandeling, iets waar een aanstekelijke rust vanuit gaat. Dus gunnen wij ons, in plaats van naar de markt te gaan, extra tijd voor het ontbijt. Terwijl op de achtergrond de muziek van “De sandwich” op Radio 5 voortkabbelt verhuizen wij ons ontbijtboeltje naar het terras. Aan dit leventje kan ik wel wennen en Marianne zo te zien ook.
Een paar uur later. In hoofdzaak is er dit gebeurd: het brood is op en de sleutelbloemen bij het terras zijn opengegaan, Pluto heeft zich omgedraaid en ligt nu met vier poten in de lucht. Misschien moeten we er onderhand een klein beetje actie ingooien? We besluiten tot een wandeling, maar dan wel de comfortabele weg naar beneden. Loopt vast heerlijk, zo in het zonnetje.
Vandaag is een mooie lentedag en dat lijken de vlinders te hebben begrepen. Zagen we aan het ontbijt al citroentjes en atalanta’s voorbij fladderen, nu zien we dennenprocessierupsen die in ongeveer een meter lange slierten voortkruipen. Vergeleken bij deze beestjes is de eikenprocessierups, waarover in Nederland de laatste jaren wat te doen was, volmaakt onschuldig. Even verderop, langs de hei, nóg meer vlinders. Blauwtjes, zandoogjes en iets wat een argusvlinder lijkt te zijn.
Beneden gekomen besluiten we om er nog maar een heuvel bij te nemen, er is zóveel te zien! Terwijl Pluto zich bedreven toont in het afbluffen van opdringerige boerderijhonden, rijgen de kilometers zich langzaam aaneen. Onze hond heeft hier de tijd van zijn leven, lijkt het. We overleggen of er een hoofdstukje “Les vacances de Monsieur Pluto” moet komen, onderwijl diverse tuinen met bloeiende mimosa’s en magnolia’s passerend.
Onderaan een helling zien we een forse dome, zo’n zelfdragende constructie die de meeste mensen van het Aviodome kennen. De bouwer van het gevaarte ziet onze belangstelling en nodigt ons uit voor een rondleiding door het gebouw en over het terrein. Of we maar willen plaatsnemen in zijn elektrische fourwheeldrive? Zijn “Air Nature Limousin” blijkt een glamping. Bovenop de helling bezoeken we een bouwsel waarbij Sébastien zegt te zijn geïnspireerd door de overkapping van zwembaden. Onder het glazen schuifdak schuilt een luxe appartementje. Wanneer het tegenzit kun je er, liggend op het ronde bed, ‘s avonds altijd nog de sterrenhemel bekijken. Het uitzicht is er bij daglicht al adembenemend mooi.
Na een eerste foto vanaf het terras met daarop behalve een randje schuifdak, een hottub en wat uitzicht blijkt de telefoonbatterij leeg, een goede reden om de rest aan uw fantasie over te laten.
Een uurtje lopen verderop komen we bij een tweesprong. We betreuren, behalve dat er hier nergens een plek is om iets te drinken, vooral dat we geen water hebben meegenomen. Linksaf maar, die schier eindeloze klim gaat huiswaarts hopen we. Dat blijkt in grote lijnen te kloppen, zodat we bij zonsondergang bekaf thuiskomen.
Martijn
