Lijk in de kelder
– donderdag 5 maart 2020 –
Al een tijdje staat in ons huizenboodschappenlijstje een huis, waar we samen vaak naar kijken. Alle foto’s worden dan bekeken, becommentarieerd, maar vooral bewonderd. Wát een huis! Wát een sfeer! Kijk toch eens naar die gezellige keuken! Die prachtige houten vloeren! En alles barstensvol authentieke details..
Het huis is gebouwd in de veertiende eeuw wat vooral is te zien aan de ‘cave’ waarop het is gebouwd.
Er zijn wel wat onzekerheden bij het zien van al die gladde, stenen trappetjes. Het onderhoud en de stookkosten zijn ook onderdeel van onze twijfel.
Nu heb ik me al maanden geleden aangemeld bij Facebookgroepen van mensen die een huis in Frankrijk hebben of hier vaak komen. Ook zijn er op internet groepen als “Nederlanders.fr”. We hebben ons voorgenomen ons vooral te mengen met Fransen, maar er valt veel te leren van voorgangers en waarom dezelfde fouten maken als dat te voorkomen is? Ook stelde ik me op deze website voor en kon dus iedereen lezen dat we op zoek zijn naar een huis in deze regio. Via deze groep krijg ik nu een vriendelijk berichtje van Marja, de eigenares van het hierboven omschreven huis. Ze heeft onze oproep gelezen en nodigt ons uit te komen kijken.
Zo rijden we dus vroeg in de middag richting Saint-Bonnet-la-Rivière. Het blijkt een verzorgd, leuk dorp. Slingerend vanuit het dorp over een weg waarbij we over een eventuele tegenligger moeten vliegen, of onze automobiel achteruit moeten laten glijden tot zich een passeerplek aankondigt. In de verte zien we het gehucht liggen waar we moeten zijn, bestaande uit vier of vijf huizen op de kam van een heuvel.
We worden allerhartelijkst ontvangen in de warme keuken met een gloeiende houtkachel, verse koffie en sinaasappelkoekjes. Na een uurtje gezellig praten worden we door Jac rondgeleid door dit bijzondere huis. Behalve de ‘mooie’ zitkamer, de keuken en de slaapkamers is er een meerdelige spannende zolder vol spullen die op een dergelijke zolder horen, zoals oude meubelen, planken, bananendozen, oude dekenkisten, wijnvaten en manden. Dan weer scheef uitgesleten, natuurstenen trappetjes af om de kelders in te gaan. De kelder is hier eigenlijk de begane grond. Oude gewelven, dichtgemetselde muren waarachter we kisten vol gouden dukaten en lijken van enkele honderden jaren oud vermoeden. Het ruikt er naar zand en champignons.
Als we worden uitgezwaaid, nadat Martijn bijna is gestrikt om komende maandag maar direct met het koor van Marja mee te komen zingen, kunnen we terugkijken op een zeer gezellige middag. We hopen op een volgende ontmoeting en hebben veel om over na te denken. Kunnen en willen we zo’n bijzonder huis aan?
Marianne
