Langs de rivier
– vrijdag 21 februari 2020 –
Vandaag gaan we de rivier volgen. Om precies te zijn de Vézère, waarschijnlijk de mooiste rivier van Frankrijk. We willen behalve door in het dal gelegen plaatsen, waarvan Montignac het bekendst is, ook over de hellingen aan weerszijden van de rivier rijden. Zo hopen we, naast hooggelegen gehuchten met prachtige vergezichten en dito huizen met bordjes “A vendre”, ook de stadjes in het dal waar de winkels zijn te zien.
Wanneer we, vrijwel om de hoek, de kerk passeren ziet Marianne in een kapelletje een haast levensgrote pop. Geen idee wat ze zit uit te beelden, maar deze frivole kerkganger kijkt er vrolijk bij.
De eerste stop, op de hoogten, is bij een uitzicht dat eensgezind wordt goedgekeurd. De ruïne die erbij staat is een ander verhaal. Zoiets koop je, zoals bijna-buurman Le Vert zegt, voor “een scheet en drie knikkers” maar er kleeft wat ons betreft nét even teveel werk aan.
Het dal van de Vézère.. zo’n tochtje buiten het seizoen kunnen we van harte aanbevelen. Op zomerse dagen is het er echter even druk als het dan op de Nederlandse wegen naar het strand is. Omdat hier tamelijk veel zomerse dagen zijn en wij toch vooral rust zoeken, schrappen we dit gebied maar van ons lijstje. Heeft u enig idee hoeveel huizen dat wel niet scheelt?
Zo, hard gewerkt vandaag. Tijd voor iets lekkers.
Martijn
Zuidwaarts, langs de prachtige rivier de Vézère richting het mooie, maar o zo toeristische stadje Montignac waar we even op een bankje zitten met uitzicht op de andere oever. Ook vind ik er een openbaar toilet. Enigszins beschroomd ga ik door het piepende verveloze metalen deurtje en ben blij verrast dat het er schoon is. Er is zelfs toiletpapier aanwezig! Door vakanties uit een ver verleden heb ik ervaren dat een dergelijke wc onveranderlijk eigenlijk te smerig is om gebruik van te maken. Veel dingen keren ten goede, denk ik opgelucht.
Schilderachtige gehuchten waar ons hart sneller van gaat kloppen liggen in de voorjaarszon. Die zon is een belangrijke reden om hier te zijn. Wat had ik ons avontuur graag aan mijn lieve moeder, ook zonaanbidster, willen vertellen. Ook heb ik haar in gedachten vaak voorgesteld aan Martijn. Ze zouden het goed kunnen vinden samen. Door deze zon zijn overal al bomen vol bloesem. Het is een feest om hier te zijn!
Marianne
Montignac
