Bermtoeristen
– zondag 15 maart 2020 –
Frankrijk begint in de ban te raken van covid-19. Niet dat er, zoals in Nederland, wordt gehamsterd maar wel zijn er maatregelen afgekondigd om verspreiding van het virus te beperken. Een daarvan is dat vanaf vandaag alle cafés en restaurants zijn gesloten. Voor onze lunch stoppen we daarom ergens langs de kant van de weg en genieten van een zelfgemaakte salade.
Of u het verschijnsel bermtoerisme kent, hangt af van uw leeftijd. Tot in de jaren ‘60 zag je veelvuldig vouwstoeltjes met daarop stellen van middelbare leeftijd, naast hun auto zittend en kijkend naar het verkeer. Voor het eerst kan ik er enig begrip voor opbrengen. Zo in het zonnetje langs de weg zitten is warempel prettig, zeker op een lentedag als vandaag.
Onze redenen om lokale makelaars te passeren noemden we al. Daar zijn verschillende manieren voor. We zijn getipt burgemeesters te vragen of er in hun dorpen huizen te koop staan. Ook kleine winkeliers en postbestellers blijken, wanneer we een praatje beginnen, vaak goed op de hoogte. Zo komen we aan het adres van het huis met gîte dat te koop zou staan en waar we nu naartoe rijden.
Eenmaal aangekomen overleggen we even. In de omgeving zagen we, naast een paar minpuntjes, veel moois. Huizen en schuur zien er degelijk uit, we willen er graag meer van zien. Alleen is er nergens een bord waaruit blijkt dat dit alles werkelijk te koop is. Marianne schrijft een briefje waarin ze vriendelijk verzoekt om, mocht het huis te koop staan, ons te bellen en een afspraak voor bezichtiging te maken. Het briefje verdwijnt in de brievenbus, wij gaan verder.
Op de terugweg gaat het via de omgeving van het door mij zo geliefde Payzac. Nauwelijks onderweg worden we gebeld. Een allervriendelijkste stem vraagt of we woensdag het huis willen bekijken? En óf we dat willen!
Op hetzelfde moment slaan we spontaan af, een smal weggetje in. Het soort weggetjes waarlangs je vaak de leukste ontdekkingen doet.
Direct vallen de vele lammetjes op. En al na de tweede bocht herkennen we twee huisjes die we, nog uit Nederland, kennen van een makelaarsadvertentie maar waar we geen adres bij hadden. De twee laatste foto’s komen uit die advertentie. Hoewel klein zien de huisjes er snoezig uit. Het geheel van een afstandje bekijkend valt echter op dat de kleinste van de twee er slecht aan toe is en waarschijnlijk van de grond af opnieuw moet worden opgebouwd. Reuze jammer, want de plek is onbetaalbaar en het uitzicht prachtig. Hopelijk heeft iemand anders er zin in, al was het maar om de plek. Wij schrappen maar weer een huis van onze lijst.
Martijn
